بررسی اثر درمانی سایتوکین il۲۲ بر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش balb/c

چکیده سابقه و هدف: 22il یک سایتوکین عضو خانواده 10il است که به وسیله سلول های nk و 22 th و 17th ایجاد می شود و اخیراً نقش 22il در ایجاد حفاظت و مکانیسم دفاع ذاتی، در کنترل عفونت های باکتریال، ویرال، هموستازی و ترمیم بافت ثابت شده است. لذا در این تحقیق اثر درمانی 22il بر زخم ناشی از لیشمانیاماژور در موشbalb/c بررسی شد. مواد و روش ها: 24 سرموش balb/c ماده 8 هفته را با تعداد حداقل 106×2 پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور l.major سویه استاندارد ایرانی mrho/ir/75/er در فاز ایستا به میزان 100 میکرولیتر ازطریق تلقیح زیرجلدی چالش نموده به سه گروه 8 تایی موش ها 22il نوترکیب موشی را در دو دوز مختلف ml/ ng 5 و ml/ ng 10 به صورت im تزریق نمودیم. بررسی ایمنی سلولاروهومورال با سنجش سایتوکین های 4-il و گاما اینترفرون و کشت سلول های لنفوسیت طحال و بررسی igg2a, igg totalبا روش الایزا و انجام روش رنگ سنجی mtt و بررسی های بالینی با اندازه گیری روند زخم، و طول عمر موش ها و ثبت مرگ و میر انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان می دهد که رشد زخم به صورت مشخص در گروه تحت درمان با 22il کاهش می یابد و بیشترین تأثیر در گروه تحت درمان با (ng5( 22il بوده است. ng 5-22il سبب افزایش تولید گاما اینترفرون و کاهش تولید اینترلوکین 4 شده است نتایج آزمون lsd نشان می دهد که میزان گاما اینترفرون و igg total گروه تحت درمان با ng 5-22il با 05/0p< نسبت به سایر گروه ها معنی دار است و میزان 4il گروه تحت درمان با ng 5-22il با 05/0p< نسبت به ng 10-22il معنی دار نیست ولی با سایر گروه ها دارای اختلاف معنی داری است. میزان igg2a گروه تحت درمان با ng 5-22il با 05/0p< نسبت به ng 10-22il معنی دار نیست ولی باسایر گروه ها اختلاف معنی دار است. mtt در گروه دریافت کننده ng 5-22il با 05/0p< نسبت به سایر گروه های تحت درمان معنی دار است. استنتاج: نتایج نشان می دهد که چون ng 5-22 il با افزایش تولید گاما اینترفرون وکاهش تولید اینترلوکین 4 سبب ایجاد پاسخ های سایتوکین th1 شده، سبب ایجاد پاسخ حفاظتی در مقابل انگل لیشمانیا می شود لذا اگر با داروهای ضدلیشمانیا تواماً تجویز شود شاید اثرات بهتری را در درمان بر علیه لیشمانیا فراهم کند.